Biosphere 1 en 2 waren een Amerikaans experiment in Arizona
begin jaren negentig, waarbij acht mensen gedurende twee jaar volkomen
selfsupporting verbleven in een afgesloten ecologisch systeem.
MIR is "Biosphere 3", een ruimte waarin de kunstenaar gedurende
een bepaalde periode leeft en werkt in zijn eigen afgesloten systeem.
Met de sphere als generator om in te verbouwen, te oogsten en zuurstof
te genereren.
Als tweede kunstenaar in MIR presenteerde Karel een kolosale installatie,
een opblaasbare sculptuur gebouwd vanuit vuilniszakken, draagtassen en ander
gebruikt plastic wegwerpmateriaal.
Aan de uiteinden van de zakken zitten zelfgemaakte fluiten gemonteerd die
verschillend gestemd zijn.
Het zijn als het ware grote doedelzakken. In rusten hangt en ligt het slap verspreid
over de vloer van MIR, maar zodra de verschillende ventilatoren er leven in blazen
nemen de zakken volume in en worden ze statig en monumentaal. Als de zakken
op spanning zijn treden de fluiten in werking en is er een orkest van fluitengeschal
te horen, aanhoudend en overweldigend. Het fluitgeluid duurt een uur.
Hierna laat Karel de mechanieken rusten en blazen de fluiten de laatste adem uit.
De opblaas-sculptuur schrompelt ineen tot slappe zakken en de rust keer terug.
Tekst: MIR http://www.mirproject.nl/karel-van-der-eijk-0
